P-tekort

Fosfortekort is een gebrek dat uiteindelijk zich zal manifesteren wanneer men nooit fosfor aanbrengt. Maar dat zal minstens 20 jaar duren eer er een tekort optreed, en vaak nog veel langer. De meeste van onze gronden hebben door de overvloedige bemesting met dierlijke mest extreem hoge fosforgehaltes.

​Fosfor, in de vorm van verschillende organische P-verbindingen zoals ATP (adenosinetrifosfaat), is de belangrijkste bron van energie, beïnvloedt de vorming van de weefsels en de vorming van suiker.
Fosfaatgebrek bij wijnstokken is zeer zeldzaam. Symptomen van een tekort zijn een zwakke groei, donkergroene, kleine bladeren, en misbloei. 

Een dergelijk fysiologisch P-gebrek kan voorkomen hoewel P voldoende beschikbaar is, wanneer de plant de P niet goed kan opnemen. Dit kan worden veroorzaakt door een slechte beworteling, wortelrot, wortelbeschadiging (woelratten) maar ook door compactatie van de grond of wateroverlast door langdurige regenval. Soms kunnen oppervlakkig wortelende onderstammen er gevoeliger voor zijn.