EU-beleid en het gebruik van hybriden

In mijn lezing over het EU-wijnbeleid komt onder meer het gebruik van hybriden aan bod. Er zijn nog al wat mensen die het aanplanten van hybriden prediken. Hierbij gebruikt men vaak de EU-richtlijn inzake IPM (geïntegreerde teelt) als argument. Deze richtlijn zou zeggen dat men voorkeur aan 'resistente rassen' (een eufemisme voor hybriden) zou moeten aanplanten. Niets is echter minder waar!
De 'Neuzuchtungen' worden gebruikt om verwarring te scheppen. Adviseurs verzuimen opzettelijk om de volledige uitleg te geven uit eigen belang. Klanten begeleiden met schimmelresistente rassen is natuurlijk niet moeilijk. Helaas is het bij de wijnbouw niet primair om 'gemakkelijk' of 'goedkoop' te werken, maar om de best mogelijke wijn te maken. Alleen dan is een economisch leefbaar project mogelijk.

Europa staat geen hybriden toe in kwaliteitswijn.  
Verordening (EG) nr. 1493/1999 van de Raad van 17 mei 1999 houdende een gemeenschappelijke ordening van de wijnmarkt, waarin het volgende bepaald is:

Artikel 19, lid
2: "In hun indeling geven de lidstaten de wijnstokrassen aan die voor de bereiding van elke van de op hun grondgebied geproduceerde v.q.p.r.d. geschikt zijn. Deze rassen moeten tot de soort Vitis vinifera behoren."

3. Alleen wijnstokrassen die in de indeling zijn opgenomen mogen in de Gemeenschap worden aangeplant, heraangeplant of geënt met het oog op de wijnbereiding. Deze beperking is niet van toepassing op wijnstokken die voor onderzoek en wetenschappelijke proeven worden gebruikt.

4. Oppervlakten die zijn beplant met voor wijnbereiding bestemde wijnstokrassen welke niet in de indeling zijn opgenomen, moeten worden gerooid, tenzij de productie uitsluitend voor consumptie door het gezin van de wijnbouwer is bestemd. De lidstaten nemen de nodige maatregelen om toe te zien op de naleving van deze uitzondering.

5. Wanneer rassen uit de indeling worden geschrapt, moeten de wijnstokken van de betrokken rassen binnen vijftien jaar na die schrapping worden gerooid.

Bijlage VI. B. 1: "Elke lidstaat stelt een lijst op van de in artikel 19 bedoelde druivenrassen die geschikt zijn voor de bereiding van de onderscheiden, op zijn grondgebied voortgebrachte v.q.p.r.d.. Deze rassen mogen uitsluitend van de soort Vitis vinifera zijn."

Toetsing door Europa
In de praktijk bleken landen zich niet aan deze regels te houden en toch hybriden toe te laten voor sommige BOB's. Daarom heeft Europa het 'laken naar zich toe getrokken'. Europa voert nu toezicht op de naleving uit.   Om in de Gemeenschap beschermd te kunnen worden, moeten oorsprongsbenamingen en geografische aanduidingen op communautair niveau worden erkend en geregistreerd.
Om te garanderen dat de betrokken namen aan de voorwaarden van deze verordening voldoen, is het zaak dat de nationale autoriteiten van de betrokken lidstaat de aanvragen onderzoeken, voor zover aan gemeenschappelijke minimumbepalingen, waaronder een nationale bezwaarprocedure, wordt voldaan.  

De Commissie moet daarna deze beslissingen verifiëren om te waarborgen dat de aanvragen aan de voorwaarden van deze verordening voldoen en de lidstaten er een uniforme benadering toepassen.