Mark Driver betaalde in het zuiden van Engeland rond 19.000 €/ha voor zijn grond in 2010 terwijl de prijs in de Champagne ongeveer 1 miljoen €/ha is. Jaarlijks plant hij nu 20 ha aan. Hij gaat er uiteindelijke meer dan een miljoen flessen produceren, waarvan de helft voor export bestemd is.
Enkele cijfers en feiten
De Europese Unie is met 3,6 miljoen hectare grond, meer dan 2,4 miljoen bedrijven en zo'n 180 miljoen hectoliter wijn per jaar (65% van de wereldproductie), de grootste wijnproducent van de wereld. Ongeveer 2,2 miljoen mensen, circa 22% van de totale werkgelegenheid in de landbouw, werken in de wijnbouw. Wijnbouw is economisch heel interessant. De gemiddelde wijnbouwer heeft slechts 1,5 ha wijngaard en combineert het vaak met andere teelten of is wijnbouwer in bijberoep. Zij die grotere domeinen hebben en waarvoor het hun hoofdberoep is genereren er doorgaans een belangrijk inkomen mee. Alle goede wijngebieden zijn welvarende regio's. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de klimaatwijziging hun grote zorgen baart.

​Wijnbouwers moeten betalen voor waar zij gratis recht op hebben.

​​Met de invoering van de IPM zijn de lidstaten door de EU verplicht om hun wijnbouwers de informatie te geven om deze IPM ook te kunnen toepassen. België doet dit niet en stuurt de rekening naar de wijnboeren voor een ontoereikend netwerk. In de andere landen die het VitiMeteo-netwerk gebruiken worden de gegevens gratis op het internet beschikbaar gesteld. Men kan er zelfs gratis de bespuitingen tegen meeldauw berekenen, rekening houdend met wannneer men met welk product gespoten heeft. Kris Peeters heeft mooie sier gemaakt met zijn wijnbeleid, maar hij heeft er geen budget voor.

Prijzen van landbouwgrond rijzen de pan uit

Op dit moment rijzen de prijzen van landbouwgrond de pan uit. Er zijn percelen die voor € 70.000,- per hectare worden verkocht waarop vervolgens maïs wordt verbouwd. Dat hier iets niet klopt is over duidelijk.
Mestquota liggen aan de basis van de grotere behoefte aan land voor de veeteelt. Mestoverschotten kosten de boeren veel geld. Dus moeten ze land hebben om van de mest af te geraken. Deze grondhonger maakt landbouwgrond schaars en dus duur. Eigenlijk liggen de mestquota aan de basis van de soms absurde grondprijzen.
Hoe kunnen boeren deze prijzen betalen? Dat kunnen ze eigenlijk ook niet. Het is enkel dankzij de Europese landbouwsubsidie dat zij dergelijke absurde prijzen kunnen neerleggen. Meer en meer kan de boer de grond niet meer kopen. 
Steeds vaker zijn het dan ook geen boeren maar beleggers die deze hoge prijzen te betalen. Zijn de huidige prijzen een zeepbel of is dit niveau iets wat gaat blijven?

Wijnbouw is de nieuwe 'melkkoe'

Wijnbouw is zeer interessant voor onze economie. Hoewel het areaal in België nog redelijk klein is ​mag men het belang van de sector niet meten aan de hand van het aantal hectaren. 
Wijnbouw is in tegenstelling tot de meeste andere agrarische sectoren zeer arbeidsintensief. Zelfs wanneer men maximaal mechaniseert is het aantal mensen per hectare veel hoger dan in pakweg akkerbouw of groenteteelt. De wijnbouw krijgt ook amper of geen subsidie of andere steun. En dergelijke steun, denk maar aan de fruitsector, kan behoorlijk veel zijn. De geproduceerde waarde per hectare is vele malen hoger. Dit laat zich voelen in de BTW-opbrengsten die op wijn immers 21% bedragen. En dit uiteraard ook nog eens over de accijnzen gerekend. Wijnbouw is de nieuwe 'melkkoe'.  
Waarom zou Vlaanderen in wijnbouw investeren wanneer de revenuen aan de federale overheid toekomen? 
De overheid verdient goed aan onze wijnbouw. Met een productie van inmiddels meer dan een miljoen flessen van gemiddeld € 10,- is enkel de BTW al € 1.700.000,-
Ons gefederaliseerd staatsbestel heeft voor de wijnbouw een nefaste nevenwerking.Waarom zou Vlaanderen in wijnbouw investeren wanneer de revenuen aan de federale overheid toekomen? Accijnzen, BTW, sociale lasten, alles gaat naar de federale overheid. Landbouw en Visserij is een Vlaamse bevoegdheid. Daarom zegt men 'er is geen geld voor de wijnbouw'.