Sinds kort is deze druivenviltmijt verdacht als vector voor het Pinot-gris-virus.

Druivenviltmijt 

De aantasting door de druivenbladgalmijt of wijngaardgalmijt (Eriophyes vitis) ziet er afschrikwekkend uit, maar is zeker niet levensbedreigend voor de druivelaar. De aantasting kan soms de bladeren sterk vervormen maar richten eigenlijk geen schade aan. ​
​

Om zeker te zijn kan men aan de onderzijde van het blad de met 'vilt' dichtgemaakte holtes zien waarachter de mijten hun eitjes afzetten.

Behandeling

In de regel wordt er niet specifiek tegen opgetreden. Zwavel, gespoten tegen de meeldauw, heeft als bijeffect ook een werking tegen deze druivenviltmijt.

​Biologische wetenswaardigheden

De wijnstok is enige gastheer is voor de bladgalmijt. Er zijn verschillende rassen van deze mijt, die men kan onderscheiden op basis van de soort schade die ze aanbrengen, te detecteren door: de zwelling, het omhoog krullen van de bladeren en ook het aantasten van de knoppen ( "knopmijt“ ). Het volwassen wijfje overwintert onder de schors op zoek naar beschutting en ook aan de basis van wijnstokspruiten. Na het leggen van de eitjes komen er nymfen (larven) tevoorschijn die op hun beurt mijten worden. Ze zijn slechts 0,15 mm groot en  enkel waar te nemen met een vergrootglas of microscoop.